The Tension Between Arendt’s and Rancière’s Political Thoughts

Çağdaş politika kuramında, politikanın ve politik olanın yalnızca kurumsal temsili mekanizmalara hükümet etmeye indirgenemeyeceğine dair güçlü bir yönelim gözlemlenmektedir. Hannah Arendt Jacques Rancière’i, düşünceleri farklı bağlamlarda şekillenmiş olsa da bu yönelimi temsil eden iki kaynak olarak görebiliriz. Her ikisi de politikayı “yetkin” olanların işi ya mesleği gören modern yerleşik anlayışın aksine, insanların ortak dünyalarını şekillendiren kolektif eylem tanımlar. Dolayısıyla hem Rancière, toplumun öz etkinliği yeniden sahiplenme çağrısında bulunur. Bununla birlikte düşünür, eylemin içeriğini oldukça şekillerde donatırlar. için politika, yeryüzünün yasası dediği insani çoğulluk (plurality) durumuna doğrudan bağlıdır. Onun çoğulluğun sergilendiği, yeni başlangıçların yapılabildiği, anlamı özgürlük olan, “birlikte uyum içinde” var olur. Rancière içinse tek evrensellik gördüğü eşitlik ön varsayımıyla, verili hiyerarşik toplumsal düzenlemelere karşı mücadele edildiğinde açığa çıkar. Ona göre eşitsizlik üreten sürdüren düzenlemeleri kesintiye uğratan uyuşmazlık (dissensus) anlarında gerçekleşir. Rancière’in anlayışlarındaki gerilim, “yeni başlangıç yapma “olağan gidişatı uğratma” düşüncelerinde belirginlik kazanır. Bu çalışmanın amacı, düşüncesini karşılaştırmaktan öte onları, aralarındaki gerilimi ortaya çıkaracak diyalog içinde okumaktır. Böylelikle, arayışına sunduğu kuramsal olanakların yanı sıra gerilimin çağdaş kuramı açısından anlamını değerlendirebiliriz.